Skocz do głównej treści strony
PCEN

Coaching w szkole - cz. III. Czy dam radę? Coachingowa rzecz o przekonaniach, marzeniach, celach ucznia oraz nauczyciela

[gallery type="rectangular" ids="16208,16205,16201"] III spotkanie Otwartej Akademii Rozwoju Centrum Edukacji Nauczycieli w Gdańsku w roku szkolnym 2015/2016 odbyło 14 maja 2016 r. – podobnie jak I i II poruszało zagadnienie coachingu, w szczególności w odniesieniu do pracy nauczyciela i procesu uczenia się ucznia. Jak temat spotkania wskazuje: „Czy dam radę? Coachingowa rzecz o przekonaniach, marzeniach, celach ucznia oraz nauczyciela”, podczas ostatniego spotkania rozmawialiśmy m.in. o przekonaniach, które na równi silnie jak wartości determinują nasze działania. Te ograniczające hamują podejmowanie nowych wyzwań. Już Sokrates rzekł: „Sekret zmiany polega na skupieniu całej Twojej energii na budowaniu przyszłości, a nie na walce z przeszłością.” Coaching jest spojrzeniem z boku, pozwalając spojrzeć na sprawy z różnych perspektyw otwiera nowe wglądy w swoje przekonania, marzenia. Stwarza szansę formułowania celów zgodnie z naszymi wartościami – co chcę? Pracowaliśmy z siatką celów, skupiając się na zasobach. „Metaforycznie rzecz ujmując, coaching to oświetlanie różnego rodzaju rzeczy. To tak, jakby każdy z nas miał reflektor na głowie. I w zależności od tego, gdzie tym reflektorem zaświeci, coś innego zobaczy” – mówi Olga Rzycka w książce pt. „Menedżer coachem, jak rozmawiać, aby osiągnąć rezultaty”. Co myślimy o sobie? Jakie wdruki, mapy towarzyszą nam w życiu i „decydują” o tym, co robimy. Maciej Bennewicz w „Coachingu czyli przebudzaczu neuronów” przekonuje nas, że „życie staje się chwilach” – jakich chwil w szkole doświadcza uczeń? Jak stosując narzędzia coachingowe w pracy, nauczyciel może wspierać ucznia w jego rozwoju – jak przeżyć z uczniem jego „pierwszy skok ze spadochronem”, a może odważyć się na „skok na bungee”? Jak być w drodze do naturalnej energii? Przecież „jakość naszego życia zależy od jakości stawianych sobie pytań?” udowadnia Bennewicz, przytaczając słowa Anthony Robinsa i mówi: „lepsze pytania tworzą lepsze życie”. Według prof. J. Hattiego trzy najważniejsze pytania, które powinien sobie zadawać w formie autoewaluacji nauczyciel brzmią: „Dokąd zmierzam?”, „Jak mi idzie?” oraz „Jakie są następne kroki?” W coachingu fundamentalne znaczenie mają: relacje i zaufanie. Dziecko, uczeń, żeby mógł się w pełni rozwijać potrzebuje dokładnie tego samego. Jak stwarzać w szkole warunki, aby zaufanie - fundament, na którym opierają się wszystkie nasze procesy rozwojowe, edukacyjne i socjalizacyjne umożliwiało bycie otwartym w kontaktach ze światem i innymi ludźmi, nieodczuwanie lęku i niepewności oraz radzenie sobie z trudnymi sytuacjami. Zachęcam do lektury „Kim jesteśmy – a kim moglibyśmy być” prof. Geralda Hüthera - niemieckiego neurobiologa. Dziękuję serdecznie uczestnikom spotkań za zaufanie, którym nas obdarzyliście oraz zaangażowanie i świetną pracę w trakcie szkolenia. Zapraszam do Akademii w kolejnym roku szkolnym 2016/2017 – motywem przewodnim spotkań będzie mentoring. Ewa Furche, wicedyrektor CEN

Galeria

Przejdź do góry strony